¹⁹Yahudiler’den birçoğu, erkek kardeşlerini yitiren Marta ile Meryem’i avutmaya gelmişlerdi.
²⁰Marta İsa’nın geldiğini duyunca O’nu karşılamaya çıktı. Meryem evde oturuyordu. ²¹Marta İsa’ya, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti. ²²Şimdi de her ne dilersen Tanrı’nın sana vereceğini biliyorum.”

²³İsa, “Kardeşin dirilecek” dedi. ²⁴Marta, “Son gün, ölülerin dirilişinde yeniden dirileceğini biliyorum” diye yanıtladı.

²⁵İsa, “Diriliş ve yaşam Ben’im” dedi, “Bana iman eden ölmüş olsa da yaşayacaktır. ²⁶Yaşamakta olan herhangi bir kimse bana iman ederse sonsuzluk boyunca hiç ölmeyecektir. Buna iman ediyor musun?” ²⁷Marta, “Evet, ya Rab” dedi, “Senin Tanrı’nın Oğlu, dünyaya gelecek Mesih olduğuna iman ettim.”

“³⁸Yola devam ederlerken, İsa bir kasabaya girdi. Marta adında bir kadın O’nu evine kabul etti. ³⁹Kadının Meryem adında bir kız kardeşi vardı; Rab’bin ayakları dibinde oturarak sözünü dinlemekteydi.

⁴⁰Ne var ki, Marta işlerinin çokluğundan dolayı telaş içindeydi. Yaklaşıp içini döktü: “Ya Rab, kız kardeşimin tüm hizmeti yalnız bana yüklemesine neden aldırmıyorsun? Kendisine söyle de bana yardım etsin.”

⁴¹Rab, “Marta, Marta” dedi, “Bir sürü iş için kaygılanıyor, yakınıyorsun. ⁴²Ama gerekli olan tek şey vardır. Meryem de yararlı olanı –kendisinden hiç alınmayacak olanı– seçmiş bulunuyor.””