O: Okuyucu; İ: İsa ; H: Havariler; P: Pilatus; Ht Halk; B: Başkahin.

Bugün, Mesih Isa’nın ıstıraplarım ve ölümünü anarak onun bize gösterdiği sonsuz sevgiyi derin derin düşünelim.

O: Pasah ve Mayasız Ekmek bayramına iki gün kalmıştı. Başkahinler ve Yazıcılar İsa’yı hileyle nasıl tutuklayıp öldürebileceklerini araştırıyorlardı. Aralarında şöyle konuşuyorlardı:

B: Bayramda olmasın, halk arasında kargaşalık çıkmasın!

O: İsa Beytanya’da cüzamlı Simon’un evinde bulunuyordu. Sofrada otururken yanma bir kadın geldi. Elinde saf ve çok değerli sümbül yağı dolu beyaz mermerden bir kap vardı. Kabı kırarak, yağı İsa’nın başına döktü. Bazıları buna kızdılar ve kadını azarlayarak şöyle dediler:

Hk: Bu yağın böyle boş yere harcanmasının ne yararı var? Uç yüz dinardan fazlaya satılabilir ve parası yoksullara verilebilirdi.

O: İsa onlara şöyle dedi:

İ: Kadını rahat bırakın! Neden üzüyorsunuz onu ? Benim için güzel bir şey yaptı. Yoksullar her zaman aranızdadır, istediğiniz anda onlara yardım edebilirsiniz. Ama ben her zaman aranızda olmayacağım. Kadın elinden geleni yaptı, beni gömülmeye hazırlamak üzere daha şimdiden bedenime yağ sürdü. Size doğrusunu söylüyorum ki, tüm dünyada her nerede İncil duyulursa, bu kadının yaptığı da anılması için anlatılacaktır.

O: Bu arada, Onikilerden biri olan Yahuda İskariyot, İsa’yı ele vermek amacıyla başka-hinlerin yanma gitti. Onlar bunu işitince sevindiler ve ona para vermeyi vaadettiler. Yahuda İsa’yı ele vermek için fırsat kollamaya başladı. Pasah kurbanının kesildiği Mayasız Ekmek bayramının ilk günü, şakirtleri İsa’ya sordular:

H: Pasah yemeğini yemen için nereye gidip hazırlık yapmamızı istiyorsun?

O: İsa şakirtlerinden ikisini göndererek şöyle dedi:

İ: Kente gidin, orada su testisi taşıyan bir adam çıkacak karşınıza. Onu izleyin. Gireceği e-vin sahibine deyin: “Hoca soruyor: şakirtlerimle birlikte Pasah yemeğini yiyeceğim oda nerededir?”

O size üst katta, döşenmiş, hazır, büyük bir oda gösterecektir. Orada bizim için hazırlık yapın.

O: Şakirtler yola çıkıp kente gittiler. Her şeyi, İsa’nın kendilerine söylemiş olduğu gibi, buldular. Pasah yemeğini hazırladılar. Akşam olunca, İsa Onikilerle birlikte geldi. Sofraya oturmuş, yemek yerlerken İsa şöyle dedi:

İ: Size doğrusunu söylüyorum ki, sizlerden biri, benimle yemek yiyen biri beni ele verecek.

O: Onlar üzülerek birer birer kendisine sormaya başladılar: Acaba ben miyim ?

O: İsa onlara şöyle dedi:

İ: Bu, Onikilerden biridir; benimle ekmeğini sahana batıran odur. Evet, İnsanoğlu kendisi için yazılmış olduğu gibi gidiyor, ama İnsanoğlu’nu ele veren adamın vay haline! O adam hiç doğmasaydı, kendisi için daha iyi olurdu.

O: İsa yemek sırasında ekmeği aldı, şükran duasını okudu, ekmeği böldü ve şakirtlerine vererek şöyle dedi:

İ: Alın, bu benim bedenimdir.

O: Bundan sonra, bir kupa aldı, şükretti ve onu şakirtlerine verdi. Hepsi ondan içtiler. İsa onlara şöyle dedi:

İ: Bu benim kanımdır, birçokları için dökülen Ahit kanıdır. Size doğrusunu söylüyorum ki, bundan böyle Allah’ın Ülkesinde tazesini içeceğim güne kadar, asmanın ürününden bir daha içmeyeceğim.

O: Şükran ilahisini söyledikten sonra dışarı çıkıp Zeytinlik Dağına doğru gittiler. İsa onlara şöyle dedi:

İ: Hepiniz yolunuzu şaşıracak, sendeleyip düşeceksiniz, çünkü şöyle yazılmıştır: Çobanı vuracağım ve koyunlar dağılıp darmadağın olacak. Ama ben dirildikten sonra sizden önce Celile’ye gideceğim.

O: O zaman, Petrus İsa’ya şöyle dedi:

H: Herkes şaşıp düşse bile, ben düşmeyeceğim.

O: İsa ona şu cevabı verdi:

İ: Sana doğrusunu söylüyorum ki, sen, bugün, daha bu gece horoz iki kere ötmeden önce, beni üç kez inkar edeceksin.

O: Petrus daha da sözünü sürdürdü:

H: Seninle birlikte ölmem bile gerekse, asla seni inkar etmem.

O: Hepsi de avııı şeyi söylüyorlardı. Daha sonra Getsemani denilen bir yere gittiler. İsa şakirtlerine şöyle dedi:

İ: Ben dua ederken siz burada oturun.

O: İsa Petrus’u, Yakub’u ve Yuhanna’yı yanına aldı. O anda korku ve sıkıntı duymaya başladı. Onlara şöyle dedi:

İ: Ölecek kadar canım sıkılıyor; burada kalın ve uyanık durun.

O: İsa biraz ilerledi, yüzüstü yere kapanıp mümkünse, bu saatin kendisinden uzaklaştırılması için dua ediyordu. Şöyle diyordu:

İ: Abba, Peder, senin için her şey mümkündür. Bu kupayı benden uzaklaştır! Ama benim istediğim değil, senin istediğin olsun!

O: Daha sonra şakirtlerin yanına döndüğünde onları uyumuş buldu. Petrus’a şöyle dedi:

İ: Simon uyuyor musun? Bir saat uyanık kalamadın nu? Şeytana uymamak için uyanık durun ve dua edin. Ruh isteklidir, ama beden güçsüzdür.

O: İsa yeniden uzaklaştı, aynı sözleri tekrarlayarak dua etti. Sonra yeniden geri döndü ve onları uyumuş buldu, çünkü onların göz kapaklarına bir ağırlık çökmüştü. Ona ne diyeceklerini bilmiyorlardı. İsa üçüncü kez yanlarına döndü ve onlara şöyle dedi:

İ: Hala uyuyorsunuz ve dinleniyorsunuz! Yeter! Saat geldi. İşte İnsanoğlu günahkarların eline veriliyor. Kalkın, gidelim! İşte beni ele veren yaklaştı.

O: Tam o anda, İsa daha konuşurken, Onikilerden biri olan Yahuda çıkageldi. Yanında baş-kahinler, yazıcılar ve yaşlılar tarafından gönderilmiş kılıçlı ve sopalı bir kalabalık vardı. Onu ele veren Yahuda onlarla bir işaret kararlaştırmıştı.

H: Kimi öpersem, aradığınız O’dur. Onu tutuklayın ve güvenlik altına alıp götürün.

O: Yahuda gelir gelmez, İsa’ya yaklaştı.

H: Rabbi!

O: diyerek onu öptü. Onlar da İsa’yı yakalayıp tutukladılar. İsa’nın yanında bulunanlardan biri kılıcını .çekti, Başkahinin uşağına vurup kulağını uçurdu. İsa onlara dönüp şöyle dedi:

İ: Bir haydutmuşum gibi, beni kılıç ve sopalarla mı yakalamaya geldiniz. Her gün Mabette öğretirken aranızda idim, beni tutuklamadınız. Ama bu, Kutsal Yazılar yerine gelsin diye oldu.

O: Bunun üzerine, şakirtlerinin hepsi onu bırakıp kaçtılar. Sadece keten bir bez kuşanmış olan bir genç İsa’nın ardından gidiyordu. Onu da yakaladılar. Ama o, keten bezi bırakıp çıplak olarak kaçtı. İsa’yı Başkahine götürdüler.

Bütün Baş kâhinler, yaşlılar ve yazıcılar toplandılar. Petrus, Baş kâhinin avlusunun içine kadar İsa’yı uzaktan izlemişti. Avluda nöbetçilerle birlikte ateşin başında oturup ısınmaya başladı. Baş kâhinler ve bütün Yüksek Meclis, İsa’yı ölüm cezasına çaptırmak için kendisine karşı tanıklar arıyorlardı, ama bulamıyorlardı. Birçok kişi ona karşı yalan yere tanıklık ettiyse de, tanıklıkları birbirini tutmuyordu. Bazıları kalkıp ona karşı şöyle yalancı tanıklıkta bulundular:

Hk: Biz onun: “Elle yapılmış bu Mabedi yıkacağım ve üç gün içinde, insan eliyle yapılmamış başka bir mabet kuracağım” dediğini duyduk.

O: Ama bu konuda bile tanıklıkları birbirini tutmuyordu. O zaman, Baş kâhin topluluğun ortasında ayağa kalkıp İsa’ya sordu:

B: Bu adamların seni suçlamasına karşı hiçbir cevap vermiyor musun?

O: Ama O, sustu ve hiçbir cevap vermedi. Baş kâhin ona yeniden sordu:

B: Sen, yüce Allah’ın Oğlu Mesih misin?

O: İsa şöyle dedi:

İ: Ben’im ve Sizler, İnsanoğlu’nun kudretli Ola-n’m sağında oturduğunu ve göğün bulutlan arasında geldiğini görecesininiz.

O: Bunun üzerine, baş kâhin giysilerini yırtarak şöyle dedi:

B: Artık tanıklara ne ihtiyacımız var? Küfrü işittiniz. Buna göre ne diyorsunuz?

O: Hepsi onun ölüm cezasını hak ettiğine oy birliğiyle karar verdiler. Bazıları onun üzerine tükürmeye, gözlerini bağlayarak onu yumruklamaya başladılar ve ona şöyle dediler:

Hk: Haydi, peygamberliğini göster, bakalım!

O: Nöbetçiler de onu aralarına alıp tokatladılar. Petrus aşağıda avludayken, baş kâhinin hizmetçi kızlarından biri geldi. Isınmakta olan Petrus’u görünce, ona dikkatle baktı ve ona söyle dedi:

Hk: Sen de şu Nasıralı İsa ile birlikteydin.

O: Petrus inkar etti ve şöyle dedi:

H: Ne demek istediğini bilmiyorum, anlamıyorum.

O: Petrus dışarıya, dış kapının önüne doğru çıktı. Bu sırada horoz öttü. Hizmetçi kız onu görünce, orada bulunanlarla konuşmaya başladı ve yine şöyle dedi:

Hk: Bu adam onlardan biri.

O: Petrus yine inkar etti. Az sonra, orada bulunanlar da Petrus’a şöyle dediler:

Hk: Gerçekten sen de onlardan birisin. Zaten Celile’lisin!

O: O zaman Petrus yemin ve lanet etmeye başladı.

H: Sözünü ettiğiniz o adamı tanımıyorum.

O: Dedi. Hemen o anda horoz ikinci kez öttü. Petrus İsa’nın kendisine, ‘Horoz iki kez ötmeden sen beni üç kez inkâr edeceksin’ dediğini hatırladı ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Sabah olunca baş kâhinler, yaşlılar, yazıcılar ve tüm Yüksek Meclis toplanıp danıştılar ve İsa’yı bağladıktan sonra, onu götürüp Pilatus’a teslim ettiler. Pilatus ona sordu:

P: Sen Yahudilerin kralı mısın?

O: İsa ona şu cevabı verdi:

İ: Söylediğin gibidir.

O: Baş kâhinler ona karşı birçok suçlamada bulundular. Pilatus ona yeniden sordu:

P: Hiçbir cevap vermiyor musun? Bak, seni ne kadar çok şeyle suçluyorlar.

O: Ama İsa hiçbir cevap vermedi, öyle ki Pilatus buna şaştı. Her bayramda, Pilatus halkın istediği bir tutukluyu salıverirdi. Hapishanede, bir ayaklanma sırasında adam öldürmüş olan isyancılarla birlikte tutuklu bulunan Barabas adında biri vardı. Halk, Pilatus’a gelip her zaman olduğu gibi, kendilerine birini salıvermesini istedi. Pilatus onlara sordu:

P: Size Yahudilerin Kralını salıvermemi ister misiniz?

O: Baş kâhinlerin İsa’yı kıskançlıktan ötürü ele vermiş olduklarını çok iyi biliyordu. Ne var ki Baş kâhinler, İsa’nın değil, Barabas’ın salıverilmesini istesinler diye halkı kışkırttılar. Pilatus onlara tekrar seslenerek sordu:

P: Öyleyse Yahudilerin Kralı dediğiniz adamı ne yapacağım?

Hk: Onu çarmıha ger!

O: diye bağırdılar yine. Pilatus onlara şöyle dedi:

P: Ama O, ne kötülük yaptı?

O: Onlar ise daha çok bağırdılar:

Hk: Onu çarmıha ger!

O: O zaman Pilatus, halkı memnun etmek için Barabas’ı salıverdi ve İsa’yı kamçılattıktan sonra, çarmıha gerilmek üzere onlara teslim etti. Askerler onu, Pretorium denilen vali konağına götürüp tüm taburu topladılar. Ona erguvan rengi bir giysi giydirdiler, dikenlerden ördükleri bir taç başına koydular ve onun önüne eğilip selamlamaya başladılar:

Hk: Selam! Ey Yahudilerin Kralı!

O: Başına bir kamışla vuruyor, üzerine tükürüyor ve diz çöküp önünde secde ediyorlardı. Onunla böyle alay ettikten sonra erguvani giysiyi giydirdiler ve onu çarmıha germek üzere dışarı götürdüler. Simon adında, İskender ve Rufus’un babası olan Kireneli biri tarlalardan dönerken oradan geçiyordu. Onu İsa’nın haçını taşımaya zorladılar. İsa’yı Golgota, yani kafatası denilen yere götürdüler. Ona mür ile karışık şarap vermek istediler, ama içmedi. Sonra onu çarmıha gerdiler ve kime ne düşecek diye kura çekerek giysilerini aralarında paylaştılar. Onu çarmıha gerdiklerinde, öğleden sonra saat üç idi. Üzerindeki suç yaftasında, YAHUDİLERİN

KRALI diye yazılıydı. Onunla, biri sağında öbürü solunda olmak üzere iki haydudu da çarmıha gerdiler. Böylece Kutsal Yazıların: “Suçlular arasına kondu” sözü yerine gelmiş oldu. Oradan geçenler başlarını sallayarak ve ona küfrederek şöyle diyorlardı:

Hk: Hani Mabedi yıkıp onu üç günde yeniden yapacaktın? Haçtan in de kurtar kendini!

O:           Aynı şekilde baş kâhinler ve yazıcılar da

onunla alay ederek aralarında şöyle diyorlardı: Hk: Başkalarını kurtardı, kendini kurtaramıyor! İsrail’in Kralı Mesih şimdi haçtan insin de görelim ve iman edelim!

O: Onunla birlikte çarmıha gerilmiş olanlar da ona hakaret ediyorlardı.

Bütün ülkenin üzerine öğleyin saat onikiden saat üçe kadar süren bir karanlık çöktü. Saat üçte İsa yüksek sesle şöyle bağırdı:

İ: Elohi, Elohi, lama sabaktani!

O: Bu sözler şu anlama geliyor.

İ: Allah’ım, Allah’ım! Beni niçin terk ettin?

O: Orada bulunanlardan bazıları bunu işiterek şöyle dediler:

Hk: Bakın, İlyas’ı çağırıyor!

O: Aralarından biri koşup bir süngeri sirkeye batırdı, bir kamışın ucuna taktı, içsin diye ona verdi ve şöyle dedi:

Hk: Durun, bakalım! İlyas gelip onu indirecek mi?

O: Ama İsa büyük bir çığlık atarak ruhunu teslim etti.

Diz çöküp sessizce dua edilir.

O: O anda, Mabedin perdesi yukarıdan aşağıya kadar yırtılarak ikiye bölündü. İsa’nın karşısında duran yüzbaşı, onun böyle ruhunu teslim ettiğini görünce, şöyle dedi:

Hk: Gerçekten, bu adam Allah’ın Oğlu idi.

0: Orada olup bitenleri uzaktan izleyen bazı kadınlar da vardı. Aralarında Mecdelli Meryem, genç Yakup ve Yose’nin annesi Meryem ile Salome bulunuyordu. Bunlar, İsa daha Celile’de iken, onun ardından gitmiş ve hizmet etmişlerdi. Onunla Yeruşalem’e gitmiş olan daha birçok kadın da olup bitenleri izliyordu. Artık akşam olmuştu. O gün Hazırlık günü, yani şabat gününden önceki gündü. Yüksek Meclisi’n saygın bir üyesi, Arimatyalı Yusuf geldi. O da Allah’ın hükümdarlığını bekliyordu. Büyük bir cesaretle Pilatus’un yanına gitti ve İsa’nın cesedini istedi. Pilatus, İsa’nın bu kadar çabuk ölmüş olmasına şaştı. Yüzbaşıyı çağırıp ona “Öleli çok oldu mu?” diye sordu. Yüzbaşıdan durumu öğrenince Yusuf’a, cesedi alması için izin verdi. Yusuf da bir keten bez satın aldıktan sonra, cesedi haçtan indirdi, beze sardı ve kaya içine oyulmuş bir mezara koydu ve mezarın girişine bir taş yuvarladı. Mecdelli Meryem ve Yose’nin annesi Meryem İsa’nın nereye konulduğunu gördüler (Markos 14,1-72.15,1-47).