Bağ Sahibi ve Bağcılar

«Gönderebileceği bir kişi kalmıştı: Çok sevdiği oğlu. En sonunda saygı gösterirler düşüncesiyle oğlunu onlara gönderdi.»

— Mk 12, 6

Düşünceye yönelten sorular:

1. Pasajdaki metinde anlatılan bağıyla ilgili olarak adam ne yaptı? Bağdan ne bekliyordu?
2. Kölelerin bağcılara gönderilmesi ne anlama geliyor? Bu eylem hangi sembolik mesajları iletiyor?
3. Pasajda anlatılan öyküde hangi önemli mesajlar bulunuyor? Bu mesajlar hangi değerlere vurgu yapıyor?
4. Bağ sahibinin tepkisi ve son kararı hakkında ne düşünüyorsunuz: Adaletli bir çözüm mü yoksa başka bir şey mi?
   
   

Tobit Kitabından Sözler
[Tb 1,3; 2.1b-8]

³ Ben Tobit, yaşadığım sürece doğru yoldan ayrılmadım, kendimi iyi işlere adadım. Asur ülkesinde, Ninova’da, benim gibi sürgün olan kardeşlerime ve vatandaşlarıma pek çok sadaka verdim.

¹ … Pentikost Bayramı’nda (Haftalar Bayramı’nda) güzel bir yemek vardı. Yemek için oturdum. ²Masayı ve pişirilen yemek türlerini önüme koydular. O zaman oğlum Tobyas’a şöyle dedim: “Oğlum, git de, Ninova’ya sürgün edilen kardeşlerimiz arasında dostluğu ve bağlılığı içten olan yoksul birini bul ve buraya getir ki, yemeğimi onunla paylaşayım. Geri dönünceye dek seni beklerim çocuğum.”

³Tobyas kardeşlerimiz arasında yoksul birini bulmak için dışarı çıktı. Geri dönüp, “Baba!” dedi. “Ne oluyor oğlum?” diye sordum. Konuşmasını sürdürdü: “Baba, ulusumuzdan birini şimdi öldürdüler; pazar yerinde onu boğup yere attılar. Hâlâ orada.”

⁴Yiyeceklere dokunmadan çabucak yerimden fırladım, adamın cesedini pazar yerinden alıp evimdeki odalardan birine koydum ve onu gömmek için güneş batıncaya dek bekledim. ⁵Yeniden odama girdim, yıkandım ve acıyla yemeğimi yedim.

⁶Bu arada Peygamber Amos’un Beytel’le ilgili sözlerini anımsadım:
“Bayramlarınız yasa,
Şarkılarınız çığlığa dönüşecektir.” ⁷Ağladım. Güneş batınca gidip bir mezar kazdım ve cesedi gömdüm. ⁸Komşularım gülüp şöyle dediler: “Bakın! Hâlâ kaygılanmıyor. Daha önce bu yüzden başına ödül konmuş, kaçmak zorunda kalmıştı. Şimdi de geri döndü ve yeniden ölüleri gömmeye başladı.”

Aziz Markos İncil’inden Sözler
[Mk 12,1-12]

¹ İsa onlara simgesel öyküler anlatmaya başladı: “Bir adam asma dikti, bağın çevresine çit çekti, şıra toplanacak yeri kazdı. Bir de kule kurdu. Burayı bağcılara kiralayarak başka bir ülkeye gitti.
²“Bağ bozumunda, ürünün bir bölümünü toplaması için, kiracılara bir köle gönderdi. ³Ama onu yaka paça edip tartakladılar ve eli boş gönderdiler.

⁴“Adamcağız yeniden başka bir köle gönderdi. Onun da kafasını yarıp aşağıladılar. ⁵Bir köle daha gönderdi. Onu da öldürdüler. Başka birçok kişi gönderdi; kimini tartakladılar, kimini öldürdüler.

⁶“Gönderebileceği bir kişi kalmıştı: Çok sevdiği oğlu. En sonunda saygı gösterirler düşüncesiyle oğlunu onlara gönderdi. ⁷Ama kiracılar, ‘İşte malları miras alacak adam burada!’ diye aralarında konuştular, ‘Haydi, şunu öldürelim de mirasına konalım!’ ⁸Böylece onu yakalayıp öldürdüler ve bağın dışına attılar.

⁹“Bağın sahibi ne yapacak? Gidip kiracıları yok edecek, bağı da başkalarına verecek. ¹⁰Şu Kutsal Yazı’yı okumadınız mı?
“ ‘Yapıcıların reddettiği Taş,
İşte köşenin baş taşı oldu.
¹¹Rab’bin işidir bu,
Gözümüzde harika bir iş!’ ”

¹² İsa’yı tutuklamak istedilerse de halktan korktular. Çünkü bu simgesel öyküyü kendileri için anlattığını anlamışlardı. Bunun üzerine O’nu bırakıp gittiler.

Yanıtımız: Mezmur 112 (111).

¹  … Ne mutlu RAB’den korkan insana,
O’nun buyruklarından büyük zevk alana!
²Soyu yeryüzünde güç kazanacak,
Doğruların kuşağı kutsanacak.
³Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden,
Sonsuza dek sürer doğruluğu.
⁴Karanlıkta ışık doğar dürüstler için,
Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.
⁵Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren,
İşlerini adaletle yürüten insana!
⁶Asla sarsılmaz,
Sonsuza dek anılır doğru insan.

6009-1-a.