Ey Akılsız İnsanlar!
«‘Rab’bi her an önümde gördüm, sağımda durduğu için sarsılmam. Bu nedenle yüreğim mutlu, dilim sevinçlidir.»
[Hav 2,25-26]
Luka İncil’inden alınan bu pasajda İsa Mesih, Emmaos’a giden iki öğrencisine görünüyor, fakat onlar O’nu tanıyamıyorlar. Yabancı sandıkları bu kişi ile üzüntüleriyle paylaşıyorlar, o ise Kutsal Yazıları açıklayıp onların yüreklerini tutuşturuyor. Sözlerini dinledikten sonra, yemek sofra’sında, İsa ekmeği bölerken, öğrencilerin gözleri açılıyor ve Kurtarıcıyı tanıyorlar…
Düşünceye Yönelten Sorular
- Öğrenciler neden üzüntü içindeydi? İsa’nın Kutsal Yazıları açıklaması onları nasıl etkiledi?
- Bölümdeki bazı detaylara dikkat edin, neler dikkatinizi çekiyor?
- Pasajdaki karakterlerin size cemaatimizden birilerini hatırlattığını söyleyebilir misiniz? Bugünkü bizler ve bu öğrenciler arasında benzerlik var mı?
- İsa Mesih, öğrencilerine mevcut olayları Kutsal Yazılar’ın ışığında açıklıyor? Günlük sıkıntıları anlamak için siz de aynısını yapıyor musunuz? Bunu yapmakta zorlanıyor musunuz?
Habercilerin İşleri Kitabından Sözler [İşler 2,14. 22-33]
¹⁴ . . . Petrus on bir öğrenciyle birlikte ayağa kalkarak sesini yükseltti ve kendilerine şöyle bir açıklamada bulundu: “Yahudi arkadaşlar ve Yeruşalim’de yaşayan herkes! Sözlerime kulak verin, sizleri bu konuda aydınlatayım. ¹⁵Sandığınız gibi bu insanlar sarhoş değiller. Bakın, saat daha sabahın dokuzu. ¹⁶Bu olay, Yoel Peygamber’in ağzından önceden bildirilen olaydır.
²²“İsrailli arkadaşlar! Bu sözleri dinleyin. Nasıralı İsa, Tanrı’nın sizlere güçlü, göz kamaştırıcı işler ve mucizelerle kimliğini kanıtladığı kişidir. O’nun aracılığıyla Tanrı’nın aranızda yaptığı işleri kendiniz biliyorsunuz. ²³Tanrı’nın amacı ve ön bilgisi uyarınca O sizin ellerinize verildi ve sizler de yasaya saygısı olmayanların eliyle kendisini çarmıha gerip öldürdünüz. ²⁴Ama Tanrı ölüm acılarını çözerek O’nu diriltti. Çünkü O’nun ölümün gücüyle tutsak edilmesi olanaksızdı.
²⁵ “Davut O’na ilişkin şunu vurgular:
“ ‘Rab’bi her an önümde gördüm,
Sağımda durduğu için sarsılmam.
²⁶Bu nedenle yüreğim mutlu,
Dilim sevinçlidir.
Bedenim de umut içinde yaşayacak.
²⁷Çünkü sen canımı ölüler diyarına terk etmeyeceksin,
Kutsalının çürümesine izin vermeyeceksin.
²⁸Yaşam yollarını bana bildirdin;
Varlığınla beni sevinçle dolduracaksın.’
²⁹“Kardeşler, sizlerle ulu atamız Davut’a ilişkin apaçık konuşmam gerekiyor. Kendisi öldü ve gömüldü. Mezarı da bugüne dek buradadır. ³⁰O bir peygamber olduğundan, kendi soyundan birini onun tahtına oturtacağına ilişkin Tanrı’nın kendisine ant içerek verdiği sözü biliyordu. ³¹Mesih’in ölülerden dirilişini önceden gördü ve şunları söyledi: ‘O ölüler diyarına terk edilmedi, bedeni çürümedi.’
³²“Tanrı İsa’yı ölümden diriltti. Hepimiz bu olayın tanıklarıyız. ³³O, Tanrı’nın sağına yükseldi. Baba’dan aldığı Kutsal Ruh’u tanrısal vaat uyarınca gördüğünüz ve duyduğunuz biçimde döktü.
Aziz Petrus’un 1. Tüm Hristiyanlara Mektubundan Sözler [1Pt 1,3-9]
¹⁷ Herkesi işine göre, ayrım yapmadan yargılayan Tanrı’yı Baba diye anıyorsanız, göçmenler gibi yaşadığınız bu dünyada Tanrı korkusuyla yaşayın. ¹⁸Çünkü atalardan kalma boş yaşayışınızdan, gelip geçici gümüşle ya da altınla kurtulmadığınızı biliyorsunuz. ¹⁹Tersine, suçsuz ve lekesiz kuzuyu andıran Mesih’in değerli kanıyla kurtuldunuz. ²⁰O, dünyanın kuruluşundan önce bilinmişti, ama çağların sonunda sizin yararınız için açıklandı. ²¹Sizler Mesih aracılığıyla Tanrı’ya iman edenlersiniz. Tanrı, O’nu ölüler arasından diriltti ve kendisine yücelik verdi. Onun için, imanınız, umudunuz Tanrı’dadır.
Aziz Luka İncil’inden Sözler [Lk 24,13-35]
¹³O gün onlardan ikisi Yeruşalim’den yaklaşık on bir kilometre uzaklıkta Emmaos denen bir kasabaya gidiyordu. ¹⁴Olup bitenleri birbirleriyle konuşuyorlardı. ¹⁵Onlar konuşup tartışırken İsa yaklaştı, onlarla birlikte yürüdü. ¹⁶Ne var ki, gözleri İsa’yı tanımaktan alıkondu. ¹⁷İsa, “Yolda yürürken birbirinizle konuşup durduğunuz nedir?” diye sordu. Duraksadılar. Üzüntü içindeydiler.
¹⁸Bunlardan adı Kleopas olan İsa’yı yanıtladı: “Bu günlerde Yeruşalim’de olup da orada geçen olaylardan hiç haberi olmayan tek kişi sen misin?” ¹⁹İsa, “Hangi olaylar?” diye sordu. “Nasıralı İsa’ya ilişkin olaylar” dediler, “Tanrı’nın önünde de, tüm halkın önünde de işleri ve sözleriyle güçlü bir peygamber olan İsa’ya.
²⁰“Başkâhinlerimiz ve yöneticilerimiz O’nu ölümle yargılanması için valiye verdiler; sonra O’nu çarmıha gerdiler. ²¹Oysa biz İsrail’i kurtaracak kişinin O olacağını umuyorduk. Üstelik bütün bunlar olduktan üç gün sonra, ²²aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Sabahın çok erken saatinde mezara uğradılar. ²³Ama O’nun cesedini bulamadılar. Gelip bize, bir görüm gördüklerini, meleklerin O’nun yaşadığını bildirdiğini söylediler. ²⁴Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gittiler; her şeyin kadınların anlattığı gibi olduğunu gördüler. Ama O’nu görmediler.”
²⁵İsa, “Ey akılsız insanlar!” dedi, “Peygamberlerin söylediği bunca şeye inanmakta yüreği ağır davrananlar! ²⁶Mesih’in bunları çekmesi ve yüceliğine girmesi gerekli değil miydi?”
²⁷Musa’dan ve bütün peygamberlerden başlayarak, Kutsal Yazılar’ın tümünde kendisine ilişkin gerçekleri onlara anlattı. ²⁸Gitmekte oldukları kasabaya yaklaştıklarında İsa daha ileriye gidecekmiş gibi davrandı. ²⁹Ama O’nu zorlayarak, “Bizimle kal” dediler, “Çünkü akşam bastırıyor ve gün sona eriyor.” İsa onlarla kalmak üzere içeri girdi.
³⁰Kendileriyle birlikte sofraya oturdu. Ekmeği aldı, şükür sunduktan sonra bölüp onlara verdi. ³¹İşte o zaman gözleri açıldı ve O’nu tanıdılar. Sonra İsa görünmez oldu. ³²Birbirlerine, “Yolda O bizimle konuşur, Kutsal Yazılar’ı açıklarken, içimizde yüreklerimiz yanıp tutuşmuyor muydu?” dediler.
³³Hemen o saatte kalkıp Yeruşalim’e geri döndüler. Onbirler’i ve onlarla birliktekileri toplanmış buldular. ³⁴“Rab gerçekten dirildi ve Simun’a göründü” diyorlardı. ³⁵Onlar da yolda geçen olayları ve İsa’yı ekmek bölerken nasıl tanıdıklarını anlattılar.
Yanıtımız. Mezmur 16.
¹Koru beni, ey Tanrı,
Çünkü sana sığınıyorum.
² RAB’be dedim ki, “Efendim sensin.
⁵Benim payıma,
Benim kâseme düşen sensin, ya RAB;
Yaşamım senin ellerinde.
⁷Övgüler sunarım bana öğüt veren RAB’be,
Geceleri bile vicdanım uyarır beni.
⁸ Gözümü RAB’den ayırmam,
Sağımda durduğu için sarsılmam.
⁹Bu nedenle içim sevinç dolu, yüreğim coşuyor,
Bedenim güven içinde.
¹⁰ Çünkü sen beni ölüler diyarına terk etmezsin,
Sadık kulunun çürümesine izin vermezsin.
¹¹Yaşam yolunu bana bildirirsin.
Bol sevinç vardır senin huzurunda,
Sağ elinden mutluluk eksilmez.
5003-0-a
dirilen.com 